“Nunca l mar”, tradução de Francisco Niebro do poema “Nunca o mar” para Mirandês

SEDIMENTO DE PALAVRAS

Nunca l mar, Fiama, fui tanto cidade
que se cruzáran a tue puorta nuossos barcos.

Nunca l mar, mas antes la maré tan acerca de
ser outra, l mundo quadrado de einabegable.
Apuis l amor benir a dar a la cuosta i apegar se al
tou cuorpo de ilha cumo abrir se la boca.

L’eimaige strourdinaira que sós tu,
nunca l mar, Fiama,
al antrar pul’auga, rasgar l aire i abraçar l riu.
Haberie un dius nas lhinhas apertadas,
cabalhos de l diabo an bolo raso porriba l’auga,
la pormessa de star arrimada an ti.

Cumprido que esse riu fura, eiqui antre ls outros
todo agora sinte la tue falta:
rebuolben se las óndias anriba ls tous uolhos, la tue boç faç
arrebentar ls uossos i sobra un retombo tembrando ne l cuolho
de la pormessa que fui you, Fiama.

Nien tanto al mar nuossos barcos
que son un segredo cumo se fúran miedo
i nós tan pouco neilhes que deilhes nun fazimos morada.
Nien tanto a la tierra tou coraçon a andar al para trás.

Nun mais screbir l barco, Fiama,
que esse tou mar de páixaro nun sirbe para bolar.
queda te pul cuorpo de ilha, ampurrando cuosta,
correndo la cidade, falando an tateç de lhuç
als nabegantes l tou farol biográfico, ourgente,
antencional.

Nunca l mar, Fiama. Antes auga de adonde
birdes chober mius suonhos.

Antes l mar bisto ser pouco pa la mie sede
i ne l miu peito de achegar arder la squina de óndia de
salida. I l’auga caier neste anglo tan purfeito
an que oubo assoprar un outro aire
cuntinental.

Minés Castanheira, Nunca o Mar [2012]
Traduçon de Fracisco Niebro

Aqui: Cumo quien bai de camino.

Deixe um comentário